Na
anderhalf uur rijden vanuit ABQ zijn we in Santa Fe. In 2008 waren we hier ook
al eens. Santa Fe heeft een waar kunstenaarscentrum. Er zijn veel galleries met
mooie werken en er zijn verschillende musea over kunst, waaronder het museum
van Georgia O’Keeffe. We hebben mazzel, want net vandaag is er een art fair in
het centrum: kramen met prullaria, maar ook met mooie kunstwerken.
Santa
Fe’s centrum lijkt op dat van Albequerque, maar is wat uitgebreider. Rondom een
plein zijn diverse galeries en winkels te vinden, veelal gebouwd in pueblostijl.
Sommige panden doen weer denken aan de Deep South staten: overdekte balkons op
de eerste verdieping, zodat je een mooi zicht hebt op dat wat er beneden je
gebeurt.
Ook
hier zitten weer veel indianen onder een overdekte veranda hun sieraden te
verkopen. En natuurlijk hangen in Santa Fe overal slingers of kransen van Spaanse
pepers.
We
vervolgen onze weg naar Farmington. Omdat onze TomTom niet meer up to date is,
raken we de weg weer eens kwijt, nu bij Los Alamos. In deze plaats is in de
Tweede Wereldoorlog door Oppenheimer de atoombom bedacht. Nu is er nog steeds
een research center en er zijn nieuwe wegen aangelegd met poortjes. Iedereen
die erdoor wil rijden, wordt gecheckt, zo ook wij.
De
weg leidt ons langs de prachtige Valles Caldera, een komvormige krater van maar
liefst 13 mijl in doorsnee die een miljoen jaar geleden is ontstaan door een
vulkanische uitbarsting.
Omdat
de verharde weg nogal om is, besluiten we een stuk rough road (na Namibië is
geen weg ons meer te rough) te nemen naar het plaatsje Cuba, een weg door Santa
Fe Forest. Bos, heuvels, koeien, zon en nauwelijks verkeer.
De
laatste 100 mijl gaan over een vierbaansweg. We komen door een Apache indianenreservaat
en verder is het gebied vooral leeg. De drie dorpjes die eraan liggen zijn, net
als in de andere delen van de VS die we deze vakantie gezien hebben, vrijwel
leeg. Opvallend is wel dat in die grotendeels verlaten dorpen altijd een
postkantoor is. Geen idee wat die daar nog doen in tijden van e-mail en social
media.
Volgens
onze wegenatlas geen bezienswaardige weg, maar wij vinden hem prachtig. Wit-grijze
solitair staande lage heuvels die op willekeurige plekken in het landschap
geplaatst lijken te zijn.
Farmington
ligt in een Navajo reservaat. Het hotel dat we geboekt hebben, wordt ook gerund
door indianen. Prima hotel en gelukkig hier geen schreeuwerige casino’s, zoals bij
veel hotels in reservaten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten