Na
vier heerlijke dagen in onze cabin op Redcliff Lodge, is het tijd om te
vertrekken. We hebben nog 10 dagen in Amerika, maar moeten weer terug naar
Texas omdat van daaruit onze terugvlucht is geboekt.
Ook
het tweede deel van scenic byway waaraan onze lodge ligt, (we gaan nu richting
Grand Junction in plaats van naar Moab) is geweldig. Je waant je in
een oude cowboyfilm. De kolossale rotsmuren zijn dieprood als het zonlicht erop
schijnt en zwart als ze in de schaduw staan. De grote rotsblokken die naar beneden zijn gekomen en op de
hellingen liggen, zien er angstaanjagend uit. Zo’n brok moet vandaag niet naar
beneden komen.
En
dan ben je zo ineens uit de canyon en verandert het landschap in een licht
glooiende steppe. Geen bewoning, alleen maar dor gras en lage struikjes. We
stoppen bij een onvervalste ghosttown, die gezien het aantal auto’s dat er
staat voor meer mensen bezienswaardig is. Ingestorte huisjes, auto’s zonder
ramen en wielen, scheefhangende campers en een boel huisraad zijn de restanten
van gezinnen die hier ooit gewoond hebben en gelukkig zijn geweest.
Het
enige stukje snelweg van vandaag brengt ons naar Grand Junction. We passeren de
stateline met Colorado en rijden via Delta, met een mooi historisch centrum
(Main Street, 1st and 2nd Street), richting Gunnison. De temperatuur is gezakt
tot 72 graden en het is bewolkt. Richting de bergen hangen zware wolken.
In
Gunnison ontdek ik bij toeval het hotel waar we in 2008 zijn geweest. Ik herken
het zwembad dat in een soort overdekte kas ligt. Superleuk om dit terug te
vinden en een mooie plek voor onze lunch.
Het
landschap rond Gunnison is als dat van Oostenrijk. Groene, glooiende bergen met
daarachter her en der een spitse kale bergtop. Elke keer als we een berg
opgaan, zakt de temperatuur een paar graden. Bovenop de Monarch pass (3450 m) is het 57 graden (bijna 14 gr C) en zien we her en der sneeuwvlakken. 57, en dan te bedenken dat we deze vakantie
ook de 111 (bijna 44 gr C) hebben bereikt (‘Tik ‘m aan jonge’). Er loopt een kabelbaantje naar
de top van de pas, voor ‘the most beautiful view you ever saw’. Helaas is het
bewolkt en regenachtig, dus druk hebben ze het er niet vandaag.
In
het dal van het Gunnison National Forest ligt Salida, de toiletstop voor
vandaag. Het regent nu zo keihard dat de hele parkeerplaats een zwembad
geworden is en we er niet in slagen met droge voeten terug in de auto te komen.
Van de mooie Rocky Mountains zien we niets dan vage grijze vormen. Onze
beslissing van een paar dagen geleden om te kiezen voor Red Rocks ten koste van
de Rockies blijkt opnieuw een hele goede te zijn geweest.
Vanaf
Salida rijden we via een scenic way door een restje Rockies naar Cañon City. Er
is weinig scenic aan de weg vandaag. Een bak ellende aan regen, mist en kou –
55 graden inmiddels. Halverwege wordt het gelukkig beter. We rijden door de
canyon langs de Arkansas rivier, een slingerende weg door een rotsachtig
berggebied. De hoge toppen rondom ons zijn nog onzichtbaar door de dikke
dekbedwolken die er bovenop liggen.
In
Cañon City worden we verwelkomd door een megagroot correctional institute. Dikke
rollen prikkeldraad bovenop de muren die het complex omringen. Ernaast een
prison museum, waarschijnlijk uit de tijd dat een gevangenis nog gewoon prison of jail heette. Blijkbaar is Canon City een geliefde plek om boeven op te ruimen, want
bij het verlaten van de stad zien we nog een gevangenis.
Van
Pueblo, onze overnachtingsplek voor vandaag, zien we maar weinig. Het
stortregent en Pueblo is een dikke grijze massa. Het
was een lange reisdag. We gaan eten en boeken dan de hotels/cabin voor onze
laatste negen vakantiedagen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten